Kırk Bin Yıl / Benginur BÜYÜKKALAYCI

 


İçim yanıyor,  

Kül kül savruluyorm havaya. 

Mazinin güzel esintisiyle avunup  

Şimdileri toprağa gömüyorum. 

 

Bir umut bekliyorum semalardan 

Küçük küçücük göz deymemiş bir umut. 

Kalbimden çıkıp

Kanımla her zerremi saracak adeta. 

 

Gönlüm, yitip giden güzellikleri anımsamaya 

Bahaneler arıyor devamlı. 

Bense zerrelerimden derip o küçük umudu, 

Yeni güzellikler ekmek istiyorum. 

Kırk bin yıl bahar dolsun çocuk kalpler, 

Kırk bin yıl dursun kavgalar gürültüler istiyorum. 

Ve nice kırk bin yıllar diliyorum ongun insanlarla dolu.

Yorumlar