Ne dertler büyüttüm bağrımda
Bir derdimi diğeriyle avuttum
Yalanlar söyledim
Masallar okudum onlara
Bu derterin dermanı
İki adım ötemdeydi
Diyemedim
Ne hüzünler gördüm şu koca dünyada
Gözlerdeki hüznün bu kadar acıtacağını
Bilemedim.
Biraz toprak koydum cebime
Unutmamak için
Umudumu o toprağa gömdüm.
Hem elinden alır umudu toprak
Hemde aldığını fazlasıyla geri verirdi
Hatırlayamadım.
Bazen bitti dediğimiz yerde
Yeşerirmiş her şey
Anlayamadım.
Anlasaydım
Dertleri kırmızı bir balona bağlar
Bırakırdım gökyüzüne
O kırmızı balon gökyüzünde kaybolana dek
Ardından keyifle bakardım
Yapamadım.
Yapamadım
Yapabilseydim eğer
O gün orda
Yüreğimdeki dinginliğe
Yüzüme vuran güneşe
O kısacık ana daha bir sarılırdım.
Sanki bir trene binecekmişim de
Vaktini kaçırmışım,
Yolculuğa layık değilmişim gibi
Şimdi burda elimde biletimle
Yolun ortasında bir başıma kaldım
Ne bir adım ileri ne de bir adım geri
Ben yüreğimin çölünde
Bir bedevi misali kaldım
Uçsuz bucaksız bir deniz gördüm düşümde
Uyandığımda kursağımda mavilik vardı
Yutkunamadim
Ve ben kendime olan ayrılığımı
Hiç bir zaman hazmedemedim .
Daha fazlasını beklerim, güzel olmuş.
YanıtlaSil