Kapatıyorum perdeleri
Vurmasın güneşin umudu en yüce acılarıma.
Yol alıyoruz öğle uykusundaki bir bulutun rüyasında,
Hayal
perdesinde kayboluyor zamanın sancısı.
Sessiz bir şehrin kıyısında yitiriyoruz kendimizi,
Yitik bir şarkı gibi savrulan geçmişin tenhasında.
Saklıyoruz tüm çıplaklıklarımızı gün ışığından,
Renksiz bir elvedanın geride bıraktığı günler gibi
Ağarmasın diye.
Pek bir takati yok,
Bu darağacına asılı kalmış düşlerimin.
Yoksul bir leylek gibi göçmeliyim,
Yoksul bir leylek gibi...
Yorumlar
Yorum Gönder