Korona ilk açıklandığında hayatımda neler değişeceğini bilmiyordum. İlk başta o kadar da tedirgin olmamıştım. Annem ve babamın önlemlerini abartı buluyordum. Zaten açıklandıktan sonra sadece bir gün okula gidebildik. Okuldaki herkes işi şakaya alıp dalga geçiyordu. O gün eve geldiğimde annemin tedirgin bakışlarıyla karşılaştım. Kendi kendime işin ciddiyetini sorgulamaya başladım. Ertesi günlerde kuzenimin testinin pozitif çıktığını öğrendim ve evde kalma sürecim başladı. Evde zaman benim için gayet iyi geçiyordu. Bunun sebebi belki de 1,5 yaşında kardeşimin olmasıydı. Onunla daha çok vakit geçirdik, sürekli yeni oyunlar oynadık. Ama zaman geçince kardeşim sıkılmaya başladı ve dışarıya çıkmak istediğini gayet net bir şekilde belirtti. Onu evde oyalamak zorlaşmaya başladı. Biz yapmamız gerekeni yapıp evde kalırken bazı insanların hiç umurunda olmadan gezip tozması büyük haksızlık gibi geliyordu. Babamın bu dönemde işe gitmesi gerekti. Eve her geldiğinde önlemini almasına rağmen bizden uzak duruyordu. Bu kardeşim için biraz daha zor oldu. Koronanın bu yönü kesinlikle zorlayıcıydı. Aynı şekilde arkadaşımdan da ayrı kaldım. Onla bu konuları konuşsaydık belki de biraz daha rahatlardım ama tabi ki onla da uzun süre görüşmedik. Ama bir şekilde zamanımı geçirdim. Karantina sürecinde kitap okuma alışkanlığımı daha da arttırdım. Kitap okumak beni bu sıkıntılı süreçten alıp bambaşka yerlere götürüyordu. Karakterleri kendi yerime koyup maceradan maceraya atlamak kesinlikle çok güzel bir duygu. Ben de bol bol kitap okudum. Bunlardan bazıları:
-Dostoyevski -
Yeraltından Notlar
-Zülfü Livaneli - Serenad
-Montaigne - Denemeler
-Nikolay Gogol - Palto
Robin Wıllıams - Ölü Ozanlar Derneği
-Peyami safa -
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu
Ayrıca İngilizcemi geliştirmek, resim yapmak ya da az da olsa
gitar çalmak için bol bol zamanım oldu.
Yani bu sıkıntılı süreci bir nevi kendi yararıma çevirmiş
oldum.
Yorumlar
Yorum Gönder