Herkesten uzak bir yerlerde; yalnız olmak mı? Yalnız kalmak mı? İnsan yalnız olmaktan korkar bazen çekip gidesin gelir uzaklara. Bu senin elindedir çekip gidersin ama nereye kadar? Bu karar insana bir yere kadar geçerli olur, bir süre sonra işin içine özlem girer, aileni özlersin, arkadaşlarını özlersin, eskiden içinde bulunduğun ortamı özlersin… Tabi özleyecek bir insan, seni ayakta tutan bir dayanağın varsa. Olayın bir başka yönü var. Birini çok özlüyorsun ve o kişi hayatında yok. Veya var ve seni hiç olarak görüyor. İnsanın hayatının karardığı nokta tam orasıdır işte, simsiyah bir nokta. Ne yapacağını bilmezsin, ne diyeceğini bilmezsin. Nereye kadar yalnız kalabilirim diye düşünürsün ve yaşamını hayvanlara verirsin, senin her şeyin olur onlar. Onların masumiyetinde bulursun teselliyi. Onların yemesi, içmesi, senin onları beslemen sana mutluluk verir. Ve anlarsın ki mutlu olman için yaşaman için senin yaşam kaynağın varmış. Bu yaşam kaynağın, seni hiç olarak görenlerden daha değerli olur bir süre sonra, bunu zamanla anlarsın. Yaşın kaç olursan olsun, hangi durumda olursan ol, senin merhametini bekleyen hayvanlar, bitkiler olduğunu bil. Karşılıksız sevmeyi öğreneceksin, yalnız kaldığında yalnız olmadığını bileceksin.
Yorumlar
Yorum Gönder