Karşı Kütüphaneye Gitmek/ Leyla Yıldız

 

Sabah evden çıkar, Konya Lisesine giden belediye otobüsünü beklerdim. Bir öğrenci için okulunu, arkadaşlarını, öğretmenlerini sevmek gibisi yoktur.

Okula vardığımda hemen çantamı sınıfıma bırakır, dışarıda arkadaşlarımın gelmesini beklerdim. Onlar geldikten sonra kantinden poğaça yanında dumanı üstünde bir çay alırdık. Okulda arkadaşlarımla yaptığım o ayaküstü kahvaltı bana ailemle yaptığım kahvaltıların tadını verirdi.

İlk ders bitmeden karşı binaya, kütüphaneye gideceğimizin planı çoktan kafamızda hazır olurdu. Raşit Hocanın sıcak ve güzel sohbetini dinlemek, akşam yazdığım şiiri Raşit Hocaya okuyup görüşlerini almak için teneffüs zilini beklerdim.

Teneffüs ziliyle birlikte bir koşturmaca başlardı, teneffüse çıktığımızla tarihi binadaki kütüphaneye varmamız bir oluyordu. Biraz kitap koklayıp Raşit Hocayla sohbet ederdik, fırsat bulabilirsem son yazdığım şiirimi okurdum. Benden önce gelip yazdığı şiiri, öyküyü, denemeyi okuyan arkadaşlarım olurdu mutlaka, bana sıra gelmezse bir sonraki teneffüsü beklerdim.

İkinci derse girme vaktini unutup çoğu zaman geç kalsak da hocalar anlayışla karşılardı bizi. Karşı kütüphaneden geliyorduk. Öğle aralarında yazarlık çalışmaları olurdu, genç yazarlara kahve ikram edilirdi. Kütüphanede ikram edilen acı kahvenin hatırını yıllar gösterecek.

Kütüphane nöbetçisi olduğumda müdür yardımcılarımız Sait Hocadan ve Ahmet Hocadan erken geldiğim olurdu, bir an önce kitaplarla bir olmayı isterdim. Bizim gibi tecrübeli kütüphanecilerin yanına her gün yeni bir öğrenci verilirdi. Bir gün boyunca kütüphanenin işleyişini anlatır, kitaplara, etkinliklere ısınmasını sağlardık o arkadaşların. Yanımdaki kütüphane bilgisi olmayan nöbetçi öğrenciye anlattığım kütüphane düzeni, yaptığımız etkinlikler, temizlik, kitapları düzenleme işleri mutlu ederdi beni.

En iyi anılarım hep Raşit Hoca sayesinde kütüphanede geçen zamanlarıma rastlar. Okul dışındaki söyleşilere katılmak, hafta sonumu daha bir muazzam kılıyordu. Bu etkinliklerde bana eşlik eden can dostum Hediyeyi hep sevgiyle anacağım. Herkesin Hediye gibi yol arkadaşı, Raşit Hoca gibi bir yol öğretmeni olmalı.