Veysel Emin Şahin
4 Eylül 2004'de Konya'da doğdum. Fotoğraf makinesiyle ilk karşılaşmam üç-dört yaşlarımda, evimizin çekmecelerini karıştırırken olmuştu. Ne makine ne de fotoğraf hakkında hiçbir fikrim yoktu. Bu nedenle ilk olarak makineyi oyuncak olarak kullanmaya başlamıştım. Biraz daha zaman geçtikten sonra fotoğraf çekilmekten çok, çekmeyi çok sevmiştim. Sonraları, "tatil" için gittiğimiz gezilerde, hafta sonu çıktığımız yürüyüşlerde, makinem hep yanımdaydı. Önüme gelen ne varsa bilmeden fotoğrafını çekiyordum. Ailem ve çevremdekiler de fotoğraflarımı beğeniyorlardı. Ama şimdi şimdi anlıyorum, aslında hiç de beğenilecek fotoğraflar değillermiş. Benim şevkimi kırmamak için beğeniyorlarmış. İyi ki de beğeniyorlarmış.
Türkiye Yazarlar Birliği Konya Şubesiyle, amaçları arasında yazı yazmak veya fotoğraf çekmek olan kültür gezilerine küçük yaşta katılmaya başladım. Doğrusunu söylemek gerekirse sanırım yaşımdan dolayı fotoğraf çekmekten başka hiçbir şey eğlenceli değildi. Orada fotoğrafa dair çok büyük kazanımlar elde ettim. Bana en büyük katkıyı Muammer Ulutürk sağladı. İlk olarak fotoğrafçılığın temeli olan kadraj bilgisini öğretmekle başladı. Yazarlar birliği bu geziyi her sene düzenlediğinden her sene farklı tecrübeler edinip fotoğrafçılıkla ilgili bilgi ve deneyimlerimi arttırdım.
Bugün kırk bini aşkın fotoğrafımın bulunduğu arşivime baktığım zaman, beş yaşındayken, sadece makinemin hangi tuşuna basarsam fotoğraf çekebileceğimi bilerek çektiğim fotoğraflarım var. Ve dönüp bakabiliyorum o günlere. Yaşıma göre arşivimin boyutu kabul edilebilir düzeyde. Keşke her çektiğimi saklayabilseydim.
Fotoğraf çekmeye çıktığımda beni yalnız bırakmayan ve beraber fotoğraf çektiğimizde hem sohbetinden hem de kültüründen oldukça faydalandığım hocam Raşit Keskin’e de minnettarım.
Çektiğim fotoğraf türüne insanlar sokak fotoğrafçılığı diyor. Biraz daha farklı baktığımda ise zamanımızı-dönemimizi belgelediğimi fark ediyorum. İleride torunlarımız, çekecekleri dönem filmlerinde kullanacakları kostümleri bizim fotoğraflarımıza bakarak belirleyecek. Yapılacak olan tarihi bina restorasyonlarında, aslına uygun olması için bizim fotoğraflarımıza bakacaklar.
Fotoğraf için, gözümü dijitalle açtığımı söyleyebilirim. Bir de bu işin gerçekten emek verilen kısmına analog fotoğrafçılığın tadına bakmak , öğrenmek, görmek ve kadrajımı dünyaya genişletmek istiyorum.
Yorumlar
Yorum Gönder