Aşkın Dili/ Mert Can Sarıca

gabriel pacheco

Ancak aşkın diliyle seslenirim yüreğine,

Seni sana anlatırken aşkın dilini kullanırım ben.

Öyle ki konuşmamak hazin geliyor.

Yürek çehremde tomurcuklar yeşeriyor,

Uzaklardan keder rüzgârları esiyor,

Kuşlar seni söylüyor bana, aşkın diliyle.

Ayaklanıp sana koşasım geliyor,

Oturuyorum oracıkta, buhran içinde.

Gecenin bağrında soluklanıyor,

Haykırıyorum yıldızlara seni,

Sevda insan ile bütünleşir mi diye.

Yalnızlık sınıyor beni sensizlikle,

Yıldızlar eşsiz bir sessizlikte.

Kendileri bihaber sevdamdan.

Yolda çakıl taşları takılırsa ayaklarına,

Beni hatırla.

Hatırla ki aşkın dilini unutmayasın,

Aşkın dili yalnızca kelimeler, sesler, kafiyeler değildi;

Taş idi, kalp idi, tabiat idi en kötüsü de yalnızlık idi.