İstiyordum, istiyordum işte... Neden benim olmasın ki o. Benim odamda yaşardık birlikte aşağıya indirirdim onu hem üzerinde güzel yolculuklara çıkarız belki o sihirlidir uçurur beni. Birlikte oyunlar oynarız parkta en en sevdiğim salıncakta sallanırız, kaykaylardan kayarız, dönme dolapta yavaş yavaş döndürürüm ben onu. Hatta birlikte pikniğe bile gideriz. Ama getirmiyorlardı, bunun imkânsız olduğunu şehirde ve 33. katta onunla yaşayamayacağımızı söyleyip bana ona benzeyen oyuncaklar alıyorlardı. Ama ben onu istiyordum. Koca koca siyah gözleri uzun beyaz saçları siyah derisi o güzel ağzı ve uzun uzun bacakları ve nalları vardı onun. Belki benim de nallarım olurdu... Evet, ben dedemin atını istiyordum hep onunla birlikte olmak istiyordum çünkü o bana arkadaşlık ederdi benim burada hiç arkadaşım yok ki. Dedemin çiftliğine gidince onun üzerinden hiç inmek istemiyordum. Ama onu çok az görüyordum. Babamdan hep istiyordum ama bizimle bir atın yaşayabileceğine imkân vermiyordu. Bu beni çok üzüyordu. Ben çok özlemiştim Kadife’mi. Ona isim bile bulmuştum evet onun ismi Kadife’ydi. Kim bilir bir daha ne zaman görürdüm onu. Gözlerimi ağlamamak için çok zor tutuyordum hatta tutamıyordum. Neden olmasındı ki neden Kadife bizimle yaşayamazmış? O da binerdi bizimle birlikte asansöre hatta ben ona öğretirsem kendisi bile binebilirdi. Babam Kadifeyi eve getirmezse ben gideceğim artık Kadife’me. Dedemle yaşayacağım. Hem orda tavuklar da var hatta bana arkadaşlık edecek çok şey var. Ama burada sıkılıyorum ben Kadifeli günler istiyorum. Babam ve annem eve gelince konuşacağım. Şimdi de babaanneme bahsedeceğim Kadife’mden o belki babamı ikna eder. Olmazsa da gideceğim buralardan Kadife’me gideceğim.
Yorumlar
Yorum Gönder