Ben en çok sıcağı severim. Sıcağı severim çünkü insanlar sıcakken beni daha çok severler hele üşümüş bir haldelerse değmeyin keyfime. O küçüklü büyüklü elleriyle bana sımsıkı tutunurlar, onlara ısı vermek beni mest eder. Ama bazen aşırıya kaçarlar canım acır, üzülürüm o anlarda, yine de ses etmem ses edersem üzülürler diye korkarım. Ben soğuğu pek sevmem. Soğuk bir içecek içimde dolu olduğu zamanlar bana hor davranılır, benden iğrenir gibi bana pek dokunulmaz dokunduklarında ise ellerinde tutmaları saniyeleri alır, içimde soğuk bir şey olunca beni sevmedikleri aklıma gelir üzülürüm ama o anlarda da ses etmem. Bir yerde sesim çıkar lakin. Beni çöpe attıkları zaman, bazen onu bile yapmazlar yere atıverirler. Çöpe atsalar yine kâfi, geri dönüşümde arkadaşlarımla karşılaşır bugün kime denk geldik diye gün değerlendirmesi yaparız. Bu zamana kadar beni hep çöpe attılar hiç yere değil. Ama yere atılanların hikâyesini duydum, çok kıvrılıp çok yerlerde sürünüyorlarmış, canları pek acımıyormuş ama daha çok hizmet verdiği kişi onları beğenmediği için üzülüyorlarmış. Bunu da bana uzaktan tanık olan arkadaşım anlatmıştı, anlattıktan sonra merak edip “ e sonra başına ne geliyor” demiştim. O da bana “onlar bir daha geri dönmüyor” demişti, korkmuştum.
Geri dönüşümden döndüğüm bir gün beni ağzı kirli bir kadın almıştı, içime soğuk bir içecek koymuştu. Beni bolca süre elinde tutuyordu bu kadın önceki tanıdıklarıma göre farklı biriydi. Hem elinde uzun süre tutuyor, hiç bırakmıyor hem de başıma kırmızı renkte lekeler bırakıp kirletiyordu. Bu kirler olmasaydı belki bu kadını sevebilirdim. Kadın içimdeki içeceği her soğuk içecek gibi kolayca bir sürede bitirir zannediyordum ama kadın kıtlık yaparak içiyordu. On dakika oldu on beş oldu kadın benim içimdeki içeceği anca bitirdi. Normalde bu durumun hoşuma gitmesi lazımdı ama bir türlü içime sinmiyordu. Ve korkulu rüyam başıma gelmiş hislerim haklı çıkmıştı kadın beni çöpe atmamış ortalıkta bırakmıştı. Korudan titriyor kendi kendime milyonlarca şey söylüyordum. Kadının gitmesi üzerine beş dakika sonra küçük çocuklar gelip beni yere atıyor ayaklarıyla top gibi benimle oynuyorlardı. Ayaklarına her dediğimde başıma ne geleceğini düşünüyordum. Ben bunları düşünürken çocuklar gitmişti ben bir kenarda kalmıştım. Doğrusu canım pek acımıyordu ama çok üzülüyordum kötü hizmet verip bu hallere düştüğüm için. O anda tezgâhın üzerinde hiç kullanılmamış bir pet bardağı gördüm, başından beri başıma neler geldiğini izlemiş olacak ki bana acıyan ve bir o kadar korkmuş gözlerle bakıyordu. Sabaha karşı o da gitmişti, tek başıma o köşede pespaye şekilde ve düşüncelerimle kalakalmıştım.
Güzel yazılmış. Ellerinize sağlık.
YanıtlaSil