Ferahnâk makamında bir hüzündür ömrüm
Yalnızlığın gölgesinde açan bir çiçek
Gönlüm eksik baharlar taşır köy yollarında,
Kokusu burnumdadır annemin.
Gündüz yüzlü insanlara hasretim,
Gözlerinde güller, kirpiklerinde bülbüller olan.
Kokusunu unutamadığım insanlar var,
Sözleri yüreğime taht kuran.
Belki bir avuç sevinç ile olacak iş değil,
Mutluluk bir çiçek olsa menekşelerce kokardım
Denizler başka limanların denizi,
Dağlar başka aşkların yankısını taşır
Menekşelerin kokusu yoktur bilirim
Umutla aramdaki tek bağ,
İnsan olmam kabul edilebilir.
Hüzünden gayrı beklentim yoktur artık
Yorumlar
Yorum Gönder