Dağları düşman bilmedim hiç
Ey dağlar çekilin, diyerek haykırmadım
Yollar açıp başka diyar seçmedim.
Balta vurmadım, su kesmedim.
Vefalı gördüm onları
Vefa neydi, bilirdim
Çıkıp zirvelerden gidişleri seyrettim hep
Sevdayı bağrımdan eksik etmeden
Bebek nasıl bilirse annesini
Öyle bildim seni
Çağ açacak bir savaşı başlatmaya hazır
Her an düşleyerek İstanbul'u
sevdim ela gözlerini
Yurdum dedim.
Bir zaman, bir gece yarısı
Aşkolsun diyerek öptüm gözlerini
Depremler oldu, bir ben bildim.
Gözlerin ela olmasa
Söylemezlerdi gideceğini.
Şimdi azıksız bir yolcuyum
Yörem yok, dağlar var yalnız.
Sen gitmeden kalkmalı erkenden
Yüzümdeki soğukla
Susayarak ve tükenerek, rüzgara doğru
Dağa çıkmalıyım.
Gitmene izin vermemeliyim.
Yorumlar
Yorum Gönder