Simsiyah kalemler içinde uyur harflerim.
Mürekkep her temas edişinde kağıda
Birer birer uyanırlar, geceye
Elimin gölgesi her düştüğünde kağıda
Birer birer anlatırlar sustuklarımı.
En çok bana anlatırlar.
Beni benden daha iyi tanır hepsi.
Ben de onları -lar ekinden biraz az.
Tatları tarçın gibidir.
Her yazdığımda leylak kokuları dokunur sayfalara.
Yumuşacıktır harflerim.
Bazı insanları Mürekkep lekesinden mi yarattın tanrım?
Silinmiyor sayfalarımdan,
Silgiler tükendiğiyle kalıyor.
Harfler silinmez ki zaten,
Kuşlar korur onları.
Kanatlarına mevsimler yansımış kuşlar...
Aferin kuşlara!
Satırlarda tebessüm bırakıyor.
Sonsuz harf, sonsuz kanat çırpışı, sonsuz mutluluk...
Yorumlar
Yorum Gönder