Bulutlar geceyi okşarken
Rüzgârın teninde hissedilir
Soğuk, miskin ve acımasız…
Tek düşmanı kuşlardır yalnızlığın
En çok da serçeler
Serçeler…
Bir şafak vakti cıvıltılarıyla deler ya gökyüzünü
Özgülüğün sevgilisidir serçeler.
Bazen de yoksul bir köydür yalnızlık
Güneşi özleyen buğday başakları vardır.
Kâh cellat barındırır bu köy
Kâh gözü yaşlı bir çocuk
Sesi sağanak bir yağmurdur yalnızlığın
Saçları gökyüzü
Gözleri…
Gözlerini sormayın esaret beşiği
Hapsolmuş tüm kuşlar maviliğinde
Özgürlüğü hapseder yalnızlık
Ve tek korkusu ölümdür yalnızlığın.
Kuşlar ölüverir bir gece yarısı…
Yorumlar
Yorum Gönder