Her
harfin gölgesinde saklanırdın bunu nasıl yaptığını ah bir bilseydim.
Belki
o zaman ben olurdum kaleminin dilinde…
Hani,
“Ellerin ellerime, gözlerin gözlerime mühürlü..." demiştin.
İnanmıştım
ben. Peki ne oldu? Bu aşk böyle biter mi, sorarım sana.
Belki’ler,
keşke’ler misafir oldular dilime.
Zamansızımdın,
gece gözlümdün.
Güldüğünde
deniz bile dalgalandırmayı durdurup seni izlerdi, benim gibi.
Suçum
sevmekse, gururumu hiçe saymak delilikse, özgürlüğümün ipleri hâlâ senin
elinde...
Gönlüm
susamış sana, ellerim üşüyor ellerine...
Yetmez
mi bu kadar acı her ikimize de.
Gelmesen
de beklerim, zaten en çok seni beklemeyi sevmiştim.
Bence
sen yine de benim sözlerime kulak asma, kalbimin sesini dinle seni sayıklıyor
her gece.
Gel
ne olur, ne kaybederiz ki, en fazla daha çok severiz birbirimizi...
Yorumlar
Yorum Gönder