SEVMELERİN EN YEGÂNESİ / Ebru Naile ÖZ


























Gülüşünün kenarında buluyorum aşkı,
Gülüşün kadar deniz kokuyorum.
Her yakamoz seni anımsatıyor bana,
Anılar, ayrılıkların mesken yerleridir.
Anılar, bir tek sen...

Plaklar çalıyor her cümlenin sokak ayrımında,
Eski günlerden bahsederken nasıl da güzelsin.
Peki, hangi evrenin gökkuşağısın sen?
Hangi Nilüfer, hangi papatyasın sen?

Kelimelerim hasret kokuyor.
Bakışlarım kanadı kırık kuş…
Yekpare seni düşünüyorum,

Denizler girse aramıza, kaybolsak
Yolunu kaybetmiş göçmen kuşlar gibi mahzun…
Bunca yokluk varken
Unutabilir miyiz birbirimizi?

Bulutlar kapatıyor güneşimi, ama aydınlığım hala;
Sebebi sen.
Sevmelerin en yegânesi kalbimde,
En güzeline, en güzel sevdirene.

Yorumlar