Gökyüzünün çocukları geçiyor tek sıra,
Kuşlarla bezeli elbiseler giymiş bulutlar…
Toprağa işlenmiş sözcükler bırakıyor,
Sen ve ben kokulu...
Sen ve ben oluyor batan güneş,
Gölgelerimde soluyor getirdiğin erguvanlar,
Korkuyorum karanlıkta boğulmasından,
Bir ışık diyorum, bir ışık,
Kuşları ve bulutları çağıran bir ışık…
Seni düşünüyorum,
Ürperiyor kalemler,
Harfler dile geliyor,
Bir nokta oluyorsun uzakta.
Yorumlar
Yorum Gönder