Bulutlar kirli…
Avlusunda mavi papatyalar yetişen gökyüzü,
Kapkaranlık şimdi.
Tek bir damla bile berrak düşmüyor yere.
Tetikte bekleyen hüzün,
Belki yanında gelir çaresi de
Örter çırçıplak yokluğumu,
Balkona asılı gölgem,
Döker, sersemletir umudumu.
Yaralı günün akşamı, gece.
Döktüğü yaprakları topluyor.
Adım attığı yer suskun,
Karanlıktan korkuyor.
Kurutulmuş zaman,
Çıkar yolu kuşlar biliyor, ancak.
Denizden değil, kırlardan geçiyor.
Güneşin alnına kar tanesi düşüyor.
Şimdi, arşa
Ağaçların tepesi değiyor
Samanyolu uzak değil,
Gökkuşağında renk atıyor.
Yorumlar
Yorum Gönder