mavinin griliğini fark etmeden.
sessiz hıçkırıklara boğulan,
gözyaşlarına sarılmış
bulutlarmış.
paslanmış ruhum,
ışıkları sönmüş bir oda misali;
bürünmüş karanlığa.
hayallerim kağıttan yapılmış bir
kayıkta,
uzaklara açılamadan tepetaklak
olmuş.
umutlarım gerçeklere toslayınca
anlamış,
çocukluğumun sırra kadem
bastığını.
bir zamanlar siyahı aydınlatan
duygularım,
şimdi kuyu diplerinde
keşfedilmeyi bekliyor.
akrep ve yelkovan yer
değiştirmiş yine,
ben aynı yerdeyim.
yörüngesinden çıkmış dünya,
sıcaklığı yok,
güneş dudak bükmüş.
sözlerin ritmi bozuk artık,
kalemlerde tükenir olmuş,
hislerim toplanmış tek bir
satırda,
yayılamıyor hayatımın boş
sayfalarına.
düğüm olmuş nefesim; alamıyorum
ve korkuyorum geleceğin
bugünlerinden…
Yorumlar
Yorum Gönder