ÇEKMECEDE UNUTULMUŞ HAYAT / Beyza Nur GÜREL

odun ateşinde kavrulan yüreğim

mevsimsiz kışların uğrak yeri

bir kedinin ayak sesleriyle ürperen benliğim

çay bardağındaki tavşan kadar mecaz

ve bir o kadar gerçek sessizlik

ayakları olmayan bir köprü kadar kendinden emin

ya da bir resmin kenarından dökülen

kuru yapraklar kadar mutlu

belki komşu sohbeti kadar tatlı

belki de yaralı bir bıçak kadar sinmiş

sıcak kokuyor bu saatler

hangi çekmeceye koydun hayatın bağlacını

sessizliği bozup, karanlığı yaracak