duvarlardan dökülen fotoğrafların
çığlığıyla uyandım bu sabah.
hayatı eksik bu yapbozun,
kaybolmuş bir damlası,
uçsuz bucaksız çekmecede…
sadece bir bardak çaydı,
bu şiirin mecaz-ı mürseli.
anlamı ise saltanatı yıkılmış ruhlar,
hadi söyleyin,
bu hangi mevsimin kokusu?
ayrılık yüklü cümlelerle harlanmış ateşler,
Ölüm de efkarlanır mı,
cümlesi solan bir çocuğun ardından.
saatin ıstırap veren tik taklarına karşı
tek kelime etmiyor tonlarca harf.
Şimdi, belkiyle geçiştirmeden söyleyin bana:
bu hangi mevsimin kokusu?
Yorumlar
Yorum Gönder