bu içime içime üfüren rüzgar,
hangi zulmün titrek nefesidir
kalbi körleşmiş ebediyet budalaları sahne alıyor
sayılar aleminde,
biçimsiz, ışıksız ve soğuk…
titreyerek yere düşen
yükseleceğin semaların nişanesi şehadet parmağın
her şeyi göreni,
aynı göğün altında olduğumuzu hatırlatır mı?
döne döne başına bir kuşun konduğunu,
döne döne başımıza gelenlerin aynı olduğunu,
ama herkesin sonunda 0’na döneceğini…
Yorumlar
Yorum Gönder