Paslı filizler yeşerttim yokluğunda
Acıya direnç kıldım her bir bardak kahveyi
Alnımda bitirdim ortaçağı
Ve seninle açtım aşkın çağını
Perdeler açarken erkenden sabahı
Paslı filizler yeşerdi güneşte
Hayatın girdap oyunlarını ve
Sessiz omurgamı mum gibi erittim yokluğunda
Ve sesini çalarken kulaklarım
Her bir fotoğraf karesinde
İsmini sayıkladım çamurlu ceylan gölgesinde
Ölümün ıslığında kaldı hayat
Ve bulutlarda yoklandı ömür
Kumaşları erittiğin buzullarda
Ve testi dondurduğun volkanlarda
Hayal meyal hatırladığın puslu topraklarda
Esiyor ıslık ıslık dünya...
Yorumlar
Yorum Gönder