Gözyaşlarının gölgesinde toplanmış baharlar
Düş beşiği oluyor
Kanatlanıyor gecenin üstünde.
Ve beşikteki her bir ses,
Kanat oluyor hüzne,
Tek damla gözyaşı damlıyor kalemden kâğıda,
Kâğıdın baharı oluyor
O damla.
Fazlalıkları dallarından ata ata,
Ve son kez hüzne kanat geriyor ufuk.
Şimdi tek gereken kaderle düş arasında
Bir damla gölgelik...
Yorumlar
Yorum Gönder