Yine yoksun. Gelmiyorsun. Renklerim birbirine karışıyor. Son
kırmızım griye dönüyor. Kayboluyorum. İçimin denizleri birer birer kuruyor. Son
yaprak da senin için düşüyor. Ben bu kadar üşür müydüm? Yalnızlığı, sensizliği
bu denli içimde hisseder miydim? Bilemiyorum. Kalemim yine senin için yazıyor.
Belki gelirsin diye, belki grimi tekrar kırmızıya döndürürsün diye.
Belki
denizlerimi tekrar dalgalandırırsın diye. Hâlâ bekliyorum. Ben bekledikçe
gelmeyesin tutuyor. İnadına kırmızılarımı griye boyuyorsun. Özlettikçe
ağırlaştırıyorsun. Yoruluyorum. Takatim kalmıyor. Yarım kalıyor, kendimi
tamamlayamıyorum.
Sen yoksan nefes almak yok
sevgilim. Sen yoksan adım atmak, rota belirlemek yok. Yüreğimin sesini dinle,
içimdeki her şeyin beni terk ettiğini duy. Bırak giden gitsin, azalan azalsın
diyorum. Olmuyor. Olmadığın yüreği taşımak zor geliyor. Bir tek özlemim
azalmasın istiyorum. İliklerime kadar işlesin. Gidenler kadar içime gel
istiyorum. Bir de çanlar yine senin için çalıyor.
Burada her şey gelmeni bekliyor.
Gökyüzünden inen kar taneleri sen gelmeden erimeyeceklerini söylüyorlar. Güneş
sensiz ısıtmayacağını, gazeteciler gazetelerini dağıtmayacağını, çocuklar hiç
avutulmayacaklarını söylüyorlar.
Yorumlar
Yorum Gönder