toprak cinnet geçirdikçe
sevdiklerimi aldı benden
uçurtmanın yalnızlığı gibi bıraktı beni
hiç sesim çıkmadı
uysal bir kedi gibi yaşadım.
imlası olmayan dudaklarından çıkan sözler
şimdi hançerlere özeniyor.
ben hançerin ucundaki aşktım
sözlerinle vurduğun zaman
bir zehir gibi yayıldım tüm evrene.
anlayamıyordum seni
söylediklerin harflerin sesine karışıyor
bir mürekkep damlasıyım artık ben
duymuyorum seni.
bir toprak cinneti daha başlıyor şimdi
sensizlikle çoraklaşacak gözlerime
yeni dualar öğretiyorum.
bir hikaye bırakıyorum ardımda
hançer ve aşkın hikayesi…
Yorumlar
Yorum Gönder