Aşkın rengi gridir. Ne siyah ne beyaz ne mavi ne de yeşil; gri, sadece gridir aşkın rengi. Eğer belli bir renkte olsaydı aşk, her sevda aynı biterdi. Her veda aynı, her kavuşma aynı olurdu. Ama bazı aşklar siyah, bazıları beyazdır. Mutlu aşklar olduğu gibi mutsuz aşklar da vardır.
İnsan gururunu aşkına tercih ediyorsa ben aşığım diyemez. Aşk karşındakiyle bütünleşip bir olmaktır. Empati değil, bencilliktir aşk; kendinde onu bulup kendini sevmektir.
Eğer aşk beyaz olsaydı mutsuz aşklar olmazdı, hiçbir evlilik bitmezdi ve aldanmazdı hiçbir kalp. Şayet siyah olsaydı aşk, mutlu aşklar olmazdı dünyada. Yaşanmış bunca sevdayı yok sayardık o zaman. Tamam, asildir siyah ama bir o kadar da hain. Bilemezsin neler getirdiğini, nelere mâl olduğunu.
Bu kadar karanlık olamaz dünya. Ya da bu kadar tozpembe. Kısacası tek renk olamaz aşk. Olmuşsa zaten gelmiştir dünyanın sonu.
İşte tüm bu gelgitlerin arasında nasıl olur da “aşkın belli bir rengi var” diyebiliriz. Aşk kararsızlıktır, karışıklıktır. Aşk hem sevmek hem nefret etmektir. Aşk hem hüzün hem sevinçtir, hem pişmanlık hem özlemdir. Aşk hem hepsi hem hiç biridir. Hem siyah hem de beyazdır aşk. Ama asla sadece biri değil ikisi birden. Aşk gridir ve öyle kalacaktır.
Yorumlar
Yorum Gönder