bekliyorum seni,
vaktinden önce açan çiçekler gibi.
artık kalbime değil yerin,
bir şiir dalına astım sözlerimi.
yaşlanmamış yaşlara hitap ederken
bekliyorum seni,
imkansızlığın sessizliğinde…
hüzün birikintisi midir sözlerin
bu doğan yalnızlık
gözlerin midir?
beni bu imkansızlıktan uzaklaştıran,
bir kıvılcımla yakıp kavuran,
kalbindeki rüzgarın uğultusudur belki de.
Unut deme,
unutamam ki ben
tam da beni bulmuşken.
Yorumlar
Yorum Gönder