Bir kalbin
en soğuk kederiydi sonbahar
Esip durdu
rüzgarlar.
Çekip gitti
bir bir
Kalbimi
kaplayan gümüşten baharlar
Önce
renkleri döküldü yaprakların
Sonra da
kendileri…
Uyandı
soğuklar
En güzel
yerinde rüyanın.
Gamdan
ışıklar vurdu pencereme
Girmedi
içeriye güneşin sarışınlığı.
Bir titreyiş
oldu hücrelerime
En ağır
yerinde hüznün kanatları
Pas tutmuş
kelimelerim
Her seste
gam yüklenmiş cümlelerime
Bir duygunun
yokluğunu yaşıyorum
Yorgun
sokakta şemsiyemle…
Zaman herseyi siler demisler ama oyle olmuyor bazen bize ruya gibi geliyor yssam kalemine yuregine saglik istedigin hersey gonlunce ve ruya gibi olsun ;)
YanıtlaSil